Jakie tworzywa sztuczne wykorzystuje się w produkcji tulei?

Łożyska ślizgowe są stosowane w konstrukcjach, w których wymagane jest zachowanie dobrych parametrów ruchu związanych z niewielkimi oporami, a jednocześnie ważne będzie ograniczenie emitowanego hałasu, zdolność do pracy pod wysokimi obciążeniami oraz radzenie sobie podczas pracy bezobsługowej. Jednym ze sposobów na uzyskiwanie koniecznej charakterystyki jest korzystanie na szeroką skalę z różnego rodzaju polimerów.

Dlaczego tworzywa sztuczne sprawdzają się w łożyskach ślizgowych?

Tworzywa sztuczne w „czystej” postaci nie osiągają na ogół parametrów, które pozwalałyby na ich użycie do wykonywania większości łożysk ślizgowych stosowanych w bardziej wymagających aplikacjach. Obraz zmienia się jednak, jeśli w grę wchodzi wykorzystanie materiałów kompozytowych, w których tworzywo jest jednym z większej liczby składników lub mieszanina różnych związków polimerowych. W takich sytuacjach dobre właściwości pod względem współpracy z metalem i działania w warunkach tarcia suchego lub bardzo oszczędnego smarowania wychodzą na plan pierwszy i sprawiają, że zrobione z nich tuleje znakomicie sprawdzają się tam, gdzie stosowanie środków smarnych jest niemożliwe ze względu na ryzyko zanieczyszczenia gotowych wyrobów lub ich składników. Nie można jednak zapominać, że materiały kompozytowe z domieszką tworzyw radzą sobie też, gdy smarowanie nie wchodzi w grę z uwagi na warunki zewnętrzne – w niskiej temperaturze, w zanurzeniu czy przy wymuszonym przepływie cieczy lub powietrza.

Jakie tworzywa są używane przy wytwarzaniu łożysk ślizgowych?

Stosowanie tworzyw sztucznych przy produkcji łożysk ślizgowych oferowanych przez firmę FPM IN-BEAR jako składników materiałów kompozytowych pozwala na pełne wykorzystanie ich zalet. Do najważniejszych należy zaliczyć niski współczynnik tarcia, pracę bez smarowania, niewielki ciężar właściwy, znakomite tłumienie drgań oraz odporność na chemikalia. Wśród najczęściej używanych znajdują się:

  • poliamidy (PA) o wysokiej wytrzymałości i dobrych własnościach ślizgowych;
  • poliformaldehydy (POM) o dużej wytrzymałości statycznej i zmęczeniowej;
  • poli(siarczki fenylenu) (PPS) o dużej wytrzymałości mechanicznej, sztywności i twardości;
  • poli(eteroeteroketony) (PEEK) o dobrych własnościach mechanicznych, wytrzymałości cieplnej i stabilności termicznej;
  • poliamidoimidy (PAI) odporne na wysokie i niskie temperatury;
  • poli(tetrafluoroetylen) (PTFE) bardzo stabilny termicznie o wyjątkowo niskim współczynniku tarcia;
  • włókno aramidowe (RF) odporne na rozciąganie, ścieranie i zmęczenie;
  • włókno szklane (GF) wytrzymałe na wydłużenie, niepalne, o dobrej odporności termicznej i niepęczniejące w wodzie.